 |
|
|
|
Robert Łabuzek
+48501700846
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila. |
|
|
Na stronie przebywa obecnie....
|
|
|
|
| |
Do rejestru dłużników konsument może trafić za dług w wysokości 200 zł, przedsiębiorca – za niespłacone 500 zł. Prawo zgłoszenia dłużników mają tylko niektórzy przedsiębiorcy, nie przysługuje ono osobom prywatnym.
Od 26 kwietnia br. obowiązuje ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczych. Jej przepisy mają przeciwdziałać powstawaniu tzw. złych długów. Szacuje się bowiem, że ok. 85 proc. firm ma problemy z terminowym regulowaniem zobowiązań. W praktyce jednak, system zacznie funkcjonować prawdopodobnie za kilka miesięcy, kiedy powstaną pierwsze biura informacji gospodarczej.
Tutaj otwórz
Co to jest BIG
Biura informacji gospodarczej będą pośrednikami w przekazywaniu informacji gospodarczych – to legalne rejestry dłużników, świadczące swoje usługi na zasadach komercyjnych. Do rejestru konsument będzie mógł trafić wówczas, gdy jego dług wobec przedsiębiorcy wynosi co najmniej 200 zł, natomiast przedsiębiorca – w przypadku 500 zł zaległości. Nie są to duże kwoty, w przypadku konsumentów może to być równowartość jednego rachunku, np. niezapłacony czynsz.
BIG może powstać wyłącznie w formie spółki akcyjnej z minimalnym kapitałem 4 mln zł, akcje biura muszą być imienne. Spółka ma obowiązek posiadania regulaminu zarządzania danymi, który zatwierdza minister gospodarki po zasięgnięciu opinii generalnego inspektora informacji finansowej. Regulamin określa m.in. szczegółowe zasady przekazywania informacji do biura, ujawniania i usuwania takich informacji, czy prowadzenia rejestru zapytań. Wraz z wejściem w życie ustawy, powinny zniknąć internetowe „czarne listy”. Prowadzenie działalności zastrzeżonej dla BIG bez ministerialnego zatwierdzenia regulaminu podlega grzywnie do 5 mln zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3 lub obu tym karom łącznie.
Do BIG-u mogą trafiać nie tylko informacje o zadłużeniu danej osoby czy firmy, ale również informacje pozytywne – dotyczące wywiązywania się ze zobowiązań. Rejestrowane mogą być także dane o posłużeniu się podrobionym lub cudzym dokumentem. Zgłoszenie dłużnika do rejestru to nie obowiązek, a uprawnienie przedsiębiorcy.
Informacja trafia do biura
Prawo zgłaszania informacji do BIG-ów mają wyłącznie przedsiębiorcy wymienieni w ustawie: banki, oddziały banków zagranicznych, zakłady ubezpieczeń, pośrednicy ubezpieczeniowi, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, podmioty świadczące usługi leasingu, factoringu lub forfaitingu, operatorzy telekomunikacyjni, dostawcy energii elektrycznej, ciepła, paliw gazowych, wody, odprowadzający nieczystości lub świadczący wywóz śmieci, instytucje pośrednictwa kredytowego, spółki handlowe wykonujące działalność w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, wydawcy elektronicznych instrumentów płatniczych, spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe, wynajmujący lokale, domy maklerskie (także towarowe i zagraniczne – prowadzące działalność w formie oddziału w RP) oraz operatorzy telewizji kablowej i satelitarnej. Przedsiębiorcy ci, aby mogli przekazywać do biura informacje do ujawnienia, muszą zawrzeć z BIG-iem umowę o udostępnianie tych informacji.
Informację o tym, że konsument czy przedsiębiorca nie spłaca swoich zobowiązań, mogą zostać przekazane do BIG dopiero wówczas, gdy świadczenie jest wymagalne od co najmniej 60 dni. Poza tym, skierowanie zgłoszenia do BIG należy poprzedzić swoistym ostrzeżeniem dłużnika – musi minąć minimum miesiąc od pisemnego wezwania konsumenta do zapłaty (listem poleconym). Wezwanie powinno zawierać ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do konkretnego BIG-u.
Kto dostanie dane z rejestru
Informacje z BIG o zobowiązaniach konsumenta może otrzymać przedsiębiorca, który zawarł z biurem umowę, jednak musi posiadać upoważnienie konsumenta. Przykładowo, jeśli ktoś chce kupić samochód na raty i odmówił wyrażenia zgody na sprawdzenie go w BIG-u, musi liczyć się z tym, że sklep odmówi zawarcia umowy albo zawrze taką umowę na warunkach mniej korzystnych. Rzecz jasna, taki sam efekt może nastąpić po sprawdzeniu konsumenta w BIG-u, gdy okaże się, że posiada on zaległości płatnicze. Firma, która otrzymała informację z BIG, ma obowiązek usunąć ją ze swojej bazy po upływie 90 dni – za niedopełnienie tego wymogu grozi grzywna w wysokości do 30 tys. zł. Taka sama kara przewidziana jest za przekazanie do biura nieprawdziwej informacji, czy przekazanie jej, niezgodnie z ustawą, osobom trzecim.
Zgoda konsumenta nie jest wymagana w przypadku, gdy informacji chcą zasięgnąć wymienione w ustawie instytucje państwowe – m.in. sądy, prezes NIK, komendant główny policji, generalny inspektor informacji finansowej, czy dyrektorzy izb i urzędów skarbowych.
Oprócz danych pozwalających zidentyfikować osobę lub firmę, w rejestrze zawarte będą również informacje dotyczące zobowiązania pieniężnego, m.in. tytuł prawny, kwota zaległości i termin powstania zobowiązania.
Co może dłużnik
Jeżeli dłużnik kwestionuje całość lub część zobowiązania, informacja o tym musi znaleźć się w rejestrze. Nierzadko zdarzają się przecież reklamacje, chociażby wysokości rachunku. Warto jednak pamiętać, że reklamacja nie wstrzymuje biegu 60-dniowego terminu, po upływie którego przedsiębiorca ma prawo zgłosić dłużnika do rejestru. Dlatego, mimo nierozpatrzonej reklamacji, można trafić do rejestru dłużników (patrz – opinia UOKiK). Aby tego uniknąć, należałoby zapłacić kwestionowane zobowiązanie – przynajmniej jego niesporną część, a potem domagać się od przedsiębiorcy ewentualnego zwrotu.
Dłużnik ma prawo wglądu do tzw. rejestru zapytań – może dowiedzieć się, kto badał jego wypłacalność i jakie otrzymał dane. Raz na pół roku taki wgląd jest bezpłatny. Zastrzeżenie, aby biuro nie podawało dłużnikowi kto go zgłosił, możliwe jest tylko w przypadku dłużnika–przedsiębiorcy. Zbyt duża wiedza konkurentów zadłużonego przedsiębiorcy na temat tego, gdzie jest on zadłużony, może powodować nieuczciwe praktyki rynkowe.
O wykreślenie z rejestru zwraca się do BIG firma, która zgłosiła dłużnika. Powinna to uczynić wówczas, gdy dług został spłacony, wygasł lub płatność została odroczona, a także gdy okazało się, że zobowiązanie nie istnieje, np. nastąpiło przedawnienie. Dłużnik może żądać od przedsiębiorcy, który przekazał o nim informacje do BIG, ich uzupełnienia, aktualizacji, sprostowania lub usunięcia. BIG sam usunie informacje o dłużnikach m.in. wówczas, gdy umowa z przedsiębiorcą o ich udostępnianie wygasła, minęły 3 lata od ich ostatniej aktualizacji lub 10 lat od ich otrzymania lub BIG otrzymał uzasadnioną informację, że zobowiązanie nie istnieje.
Ewa Usowicz
PODSTAWA PRAWNA
• Ustawa z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz.U. nr 50, poz. 424).
OPINIE
O wypowiedzi na temat obowiązującej od 26 kwietnia br. ustawy zwróciliśmy się do prawników i przedsiębiorców.
Zagrożenie dla konsumenta
Elżbieta Anders radca prezesa UOKiK, p.o. rzecznika prasowego
Ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczej jest zdecydowanie potrzebna. Zwłaszcza że problem nieregulowania należności występuje coraz częściej, co ma bezpośredni związek z sytuacją gospodarczą kraju. Część przepisów zaproponowanych w ustawie może jednak przynieść skutek odwrotny do zamierzonego. Mam tu na myśli zwłaszcza regulacje dotyczące nieprzekraczalnego zadłużenia konsumentów i przedsiębiorców. Już dziś możemy sobie wyobrazić sytuację, że na czarną listę „dłużników” trafia konsument, który absolutnie nie powinien się tam znaleźć. Niepokój UOKiK budzi możliwość przesyłania danych dłużników do Biura Informacji Gospodarczych, jeśli nie wywiązali się oni ze swych zobowiązań finansowych w ciągu 60 dni. Tymczasem ustawa o sprzedaży konsumenckiej (obowiązująca od 1 stycznia 2003 r.) nie przewiduje konkretnych terminów na załatwienie reklamacji, więc może się zdarzyć, że konsument, którego reklamacja nie zostanie załatwiona przez przedsiębiorcę w ciągu 2 miesięcy, trafi na „czarną” listę. Ponadto konsumentowi nie zagwarantowano możliwości wyjaśnienia powodów zadłużenia przed umieszczeniem jego danych w rejestrze. A zatem przekazywanie niezweryfikowanych danych będzie prowadzić do naruszenia prywatności oraz dóbr osobistych konsumentów. W takich sytuacjach konsumentowi pozostaje jedynie kosztowna droga sądowa. Ponadto obawiam się, że wobec trudnej sytuacji w polskim sądownictwie ustawę zbyt łatwo będą mogli wykorzystać również nieuczciwi przedsiębiorcy przeciwko swoim konkurentom.
Są szanse, ale i zagrożenia
Wiesław Zawadzki dyrektor Biura Lobbingu Regionalnego Business Centre Club
Z uwagi na fakt, że wiele podmiotów uczestniczących w obrocie gospodarczym zalega z płatnościami, ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczych była oczekiwana przez przedsiębiorców. Szczególnie tych, którzy mają wielu dłużników – m.in. operatorów telefonii komórkowej, banki czy spółdzielnie mieszkaniowe. Idea funkcjonowania Biur Informacji Gospodarczej jest dobra, oby tylko zaczęła funkcjonować w praktyce. Na razie nie wiadomo, jak będzie działał mechanizm organizacyjny, który wyłoni się na bazie tej ustawy. Czy nie pojawią się np. zbyt wygórowane opłaty lub nadmierna biurokracja.
Jeśli ustawa ta sprawdzi się w praktyce, to powinna ona doprowadzić do obniżenia części kosztów ryzyka związanego z niewypłacalnością danej osoby czy firmy. Ustawa daje przedsiębiorcom podstawę do sprawdzenia swego przedsiębiorcy, jednak warto pamiętać, że zaświadczenie uzyskane z BIG i tak w pełni nie gwarantuje zawarcia bezpiecznej transakcji. Nasz kontrahent może bowiem popaść w kłopoty finansowe bądź nie posiadać odpowiedniego zaplecza technicznego do zrealizowania kontraktu.
Wyrażono racje obydwu stron
Henryk Benkowski Kaczmarski Inkasso (firma zajmująca się dochodzeniem roszczeń finansowych na rzecz przedsiębiorców)
Niezapłacone należności to poważny problem polskiej gospodarki. Problem ten dotyczy zarówno przedsiębiorców, udzielających w różnych formach kredytu konsumentom, jak też rozliczeń między samymi przedsiębiorcami. Straty ponoszone przez przedsiębiorców z powodu wyłudzeń i oszustw sięgają w skali całego kraju setek milionów złotych miesięcznie. Co miesiąc z tego powodu trafia do sądów kilkadziesiąt tysięcy pozwów, nie mając szans na szybkie rozpatrzenie. Taka sytuacja prowadzi do obciążania konsekwencjami złych długów rzetelnych konsumentów (na których przedsiębiorcy przerzucają część kosztów), do narastania strat u przedsiębiorców (co z kolei stanowi jedną z przyczyn ograniczania przez nich inwestycji i zatrudnienia) oraz może doprowadzić do załamania polskiego wymiaru sprawiedliwości obciążonego dużą liczbą pozwów o zapłatę. Wprowadzenie do polskiego systemu prawnego ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych może przyczynić się do eliminacji ww. problemów.
Dotychczasowy stan prawny zawierał bowiem rozwiązania niesatysfakcjonujące żadnej ze stron. Publikacja prawdziwych danych o zobowiązaniach przedsiębiorców nie podlegała żadnym ograniczeniom, natomiast informacja na temat zadłużeń konsumentów była całkowicie zakazana. Obecne rozwiązanie kreuje system klarowny i uporządkowany. Z jednej strony umożliwia udostępnianie informacji o każdym nierzetelnym dłużniku, z drugiej zaś strony poddaje ten proces określonym rygorom. Wyważono więc racje konsumentów i kredytodawców.
Źródło:Gazeta Prawna Nr 82/03
|
| |
|
OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP
|
|
|
|
|
|
POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2
|
|
|
|
|
| |
Komentarze