VORTAL BHP
Aktualnie jest 860 Linki i 253 kategori(e) w naszej bazie
WARTE ODWIEDZENIA
 Co nowego Pierwsza 10 Zarekomenduj nas Nowe konto "" Zaloguj 28 marca 2024
KONTAKT Z NAMI

Robert Łabuzek
+48501700846
 
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila.

Na stronie przebywa obecnie....

Obecnie jest 50 gości i 0 użytkowników online.

Możesz zalogować się lub zarejestrować nowe konto.

Menu główne


Google

Przeszukuj WWW
Szukaj z www.bhpekspert.pl

BHP Europejskie: OPIEKA SOCJALNA W UNII EUROPEJSKIEJ cz.2 Autor : Edward
Praca Zabezpieczenie społeczne to dziedzina, która w trakcie negocjacji nie wywoływała być może tak żywych dyskusji, jak na przykład kwestie związane z rolnictwem, jednakże dla wielu polskich obywateli jest ona równie istotna, szczególnie dla wykazujących się dużą aktywnością zawodową i już podejmujących lub zamierzających podejmować zatrudnienie poza granicami Polski w państwach członkowskich UE. Poznanie wspólnotowych regulacji w zakresie zabezpieczenia społecznego pozwoli nie być zaskakiwanym i umieć odpowiednio zadbać o własne interesy w tym obszarze.
Renta rodzinna
Jest to świadczenie pochodne od świadczenia, jakie pobierał lub jakie uzyskałby zmarły żywiciel rodziny. W poszczególnych państwach członkowskich zasady nabywania prawa do tego świadczenia są bardzo zróżnicowane. Dlatego zawsze należy kontaktować się z właściwą instytucją w celu uzyskania wszelkich informacji i załatwieniu formalności.
Należy jednak wiedzieć, że warunki wymagane do przyznania tego świadczenia zawsze określa ustawodawstwo wewnętrzne państwa, które przyznaje to świadczenie.
Świadczenia z tytułu wypadku lub choroby zawodowej
Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przyznawane są i wypłacane zawsze przez instytucję właściwą tego państwa członkowskiego, którego ustawodawstwo miało zastosowanie do pracownika w chwili, gdy miał miejsce wypadek przy pracy lub choroba zawodowa.
Wypadek, który wydarzył się w drodze do pracy lub z pracy na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo właściwe, uważa się za wypadek, który nastąpił na terytorium państwa właściwego. Oznacza to, że osoba, która uległa takiemu wypadkowi na terytorium innego państwa członkowskiego niż to państwo, w którym jest ubezpieczona, może ubiegać się o świadczenie od instytucji państwa, w którym jest ubezpieczona.
Zasiłek pogrzebowy
Do wypłaty zasiłku pogrzebowego zobowiązana jest instytucja tego państwa członkowskiego, w którym jesteś ubezpieczony lub które wypłaca emeryturę lub rentę. Zasada ta obowiązuje nawet, jeżeli członek rodziny umrze na terytorium innego państwa członkowskiego.
Jeżeli prawo do zasiłku pogrzebowego przysługuje na podstawie przepisów prawnych dwóch lub więcej państw członkowskich UE, to nie podlegają one kumulacji, lecz są stosowane następujące zasady:
• jeżeli zgon nastąpił na terytorium jednego z państw UE, na mocy ustawodawstwa którego przysługuje prawo do zasiłku pogrzebowego – zasiłek wypłaca instytucja państwa, na terytorium którego nastąpił zgon,
• jeżeli zgon nastąpił na terytorium państwa członkowskiego lub poza terytorium państw UE, a prawo do zasiłku pogrzebowego istnieje na mocy ustawodawstwa kilku państw członkowskich – zasiłek wypłaca instytucja państwa, którego ustawodawstwu zmarły ostatnio podlegał.
Przykład
Osoba uprawniona do polskiej i francuskiej emerytury przyznanej za okresy ubezpieczenia przebyte kolejno w Polsce i we Francji zmarła na terytorium Hiszpanii. Prawo do zasiłku przysługuje na mocy ustawodawstwa zarówno polskiego, jak i francuskiego. Jednakże z uwagi na ostatnio przebyte przez zmarłego okresy ubezpieczenia we Francji instytucją właściwą do przyznania i wypłaty zasiłku pogrzebowego jest instytucja francuska. Prawo do polskiego zasiłku pogrzebowego wygasa z mocy prawa.
Wniosek o świadczenie
Osoba, która posiada okresy ubezpieczenia przebyte pod rządami ustawodawstw dwóch lub więcej państw członkowskich, wniosek o ustalenie prawa do świadczeń emerytalno-rentowych może zgłosić:
• w instytucji miejsca zamieszkania lub
• instytucji państwa członkowskiego, którego jest obywatelem, lub
• instytucji państwa członkowskiego, którego ustawodawstwu ostatnio podlegała.
Instytucją miejsca zamieszkania jest instytucja uprawniona do udzielenia świadczeń w miejscu zamieszkania zainteresowanego według ustawodawstwa stosowanego przez tę instytucję. W przypadku gdy zainteresowany nie podlegał temu ustawodawstwu instytucja miejsca zamieszkania bądź państwa członkowskiego, którego jest obywatelem, przekazuje niezwłocznie wniosek do instytucji państwa członkowskiego, którego ustawodawstwu zainteresowany ostatnio podlegał. Instytucja ta podaje datę złożenia wniosku i datę tę uważa się za datę złożenia wniosku w instytucji właściwej. Instytucja właściwa (określana też instytucją rozpatrującą wniosek) jest zobowiązana do uzyskania informacji od innych państw członkowskich o wysokości ciążących na nich świadczeń.
W dacie składania wniosku np. o emeryturę nie jest konieczne, by zainteresowany spełniał wszystkie warunki wymagane do nabycia prawa do emerytury. Zgodnie z orzecznictwem wspólnotowym, jeżeli zainteresowany zgodnie z wymaganą procedurą złożył wniosek o świadczenie w instytucji miejsca zamieszkania, to nie musi ponownie zgłaszać wniosku w innym państwie członkowskim, nawet jeżeli w chwili jego składania nie spełniał jeszcze wszystkich warunków wymaganych przez ustawodawstwo tego drugiego państwa członkowskiego do przyznania prawa do świadczenia.
Do wniosku o przyznanie prawa do emerytury, złożonym na odpowiednim formularzu, zainteresowany powinien dołączyć wymagane dokumenty urzędowe lub dokumenty potwierdzone przez właściwe organy państwa członkowskiego, na terytorium którego zamieszkuje. Należy przekazać pełne informacje dotyczące instytucji ubezpieczenia emerytalnego, w których zainteresowany był ubezpieczony w okresie swej aktywności zawodowej, informacje dotyczące członków rodziny będących na utrzymaniu, świadectwa pracy potwierdzające pozostawanie pracownika w zatrudnieniu u poszczególnych pracodawców.
WAŻNE!
Wszelkie wnioski, oświadczenia lub odwołania złożone w terminie wymaganym przez ustawodawstwo, mające zastosowanie w sprawie, w innej instytucji ubezpieczeniowej lub w sądzie innego państwa członkowskiego wywołują takie skutki, jakby zostały złożone z zachowaniem terminu w instytucji lub w sądzie właściwego państwa członkowskiego. Każda instytucja ubezpieczeniowa lub sąd są zobowiązane niezwłocznie przekazać złożony wniosek do odpowiedniej instytucji właściwego państwa członkowskiego.
W odniesieniu do wniosków o ustalenie lub przyznanie danego świadczenia z ubezpieczenia społecznego stosuje się poniższe zasady i przywileje:
• dokumenty i pisma, które należy przedłożyć zgodnie z wymaganiami ustawodawstwa danego państwa członkowskiego lub Rozporządzenia 1408/71, objęte są przywilejem zwolnienia z opłat lub obniżenia wysokości pobieranych opłat,
• dokumenty składane w celu stosowania Rozporządzenia 1408/71 nie wymagają uwierzytelnienia przez władze dyplomatyczne i konsularne,
• wnioski, pisma, zaświadczenia można składać w języku ojczystym, niedopuszczalne jest ich odrzucenie pod zarzutem, że nie zostały sporządzone w języku urzędowym danego państwa.
Wniosek, który został skierowany do instytucji państwa członkowskiego, powoduje obliczanie emerytury na podstawie ustawodawstw wszystkich państw członkowskich, których warunki do uzyskania prawa do emerytury spełnia wnioskodawca, bowiem instytucja, która rozpatruje wniosek, niezwłocznie przekazuje go wszystkim zainteresowanym instytucjom innych państw członkowskich, tak aby wniosek mógł być rozpatrzony równocześnie i bezzwłocznie przez wszystkie zainteresowane instytucje.
Przykład
Marcin W., zamieszkały w Polsce, posiada okresy ubezpieczenia przebyte w Polsce, Holandii i Danii. Pan Marcin składa wniosek o przyznanie prawa do emerytury w polskiej instytucji ubezpieczeniowej, tj. w oddziale ZUS mającym siedzibę w mieście, w którym zamieszkuje.
ZUS pełni rolę instytucji rozpatrującej i zobowiązany jest niezwłocznie przekazać wniosek do właściwych instytucji Holandii i Danii, wypełniając odpowiednio formularz E 202 oraz dołączając wszelką inną niezbędną dokumentację.
Podstawowe formularze
Do świadczeń emerytalnych i rentowych zastosowanie mają formularze serii E 200, a szczególnie:
• E 201 – Zaświadczenie dotyczące sumowania okresów ubezpieczenia lub okresów zamieszkania.
• E 202 – Rozpatrzenie wniosku o emeryturę.
• E 203 – Rozpatrzenie wniosku o rentę rodzinną.
• E 204 – Rozpatrzenie wniosku o rentę inwalidzką.
BEZROBOCIE
Przepisy wspólnotowe regulujące kwestie bezrobocia nabierają szczególnego znaczenia dla Polski przede wszystkim ze względu na wysoki wskaźnik bezrobocia notowany u nas w ostatnich latach. Już na wstępie należy stwierdzić, że w stosunku do przepisów dotyczących innych rodzajów świadczeń są one znacznie bardziej restrykcyjne.
Zasada sumowania okresów
Zgodnie z art. 67 ust. 1 Rozporządzenia 1408/71 właściwa instytucja państwa członkowskiego, którego ustawodawstwo uzależnia nabycie, zachowanie lub odzyskanie prawa do świadczeń od osiągnięcia okresów ubezpieczenia, powinna w niezbędnym zakresie uwzględniać okresy ubezpieczenia lub zatrudnienia osiągnięte przez pracownika na mocy ustawodawstwa innego państwa członkowskiego tak, jak gdyby dotyczyło to okresów ubezpieczenia osiągniętych na mocy stosowanego przez tę instytucję ustawodawstwa, jednakże pod warunkiem że okresy zatrudnienia byłyby uznane za okresy ubezpieczenia, gdyby zostały osiągnięte na mocy tego ustawodawstwa. Ponadto zgodnie z art. 67 ust. 3 tego Rozporządzenia, chcąc zaliczyć okresy ubezpieczenia i zatrudnienia z innego kraju, wymagane jest, by bezpośrednio przed utratą pracy dana osoba świadczyła pracę w kraju, w którym bezrobotny ubiega się o zasiłek.
Wyżej przedstawione rozwiązania gwarantują, że osoba, przenosząca się do innego kraju lub mieszkająca i pracująca w dwóch różnych krajach, ma ochronę na wypadek bezrobocia, której to ochrony byłaby pozbawiona, gdyby stosowane były wyłącznie przepisy krajowe.
Należy wiedzieć, że ustawodawstwem stosowanym dla ustalenia prawa do świadczeń z tytułu bezrobocia jest wyłącznie ustawodawstwo państwa ostatniego zatrudnienia. A zatem państwo ostatniego zatrudnienia ponosi ciężar wypłaty zasiłku i na podstawie ustawodawstwa tego właśnie państwa przyznawana jest wysokość świadczeń oraz okres, przez jaki będzie ono wypłacane.
WAŻNE!
Każdy bezrobotny ma prawo do poszukiwania pracy lub podjęcia działalności na własny rachunek za granicą, ale sumowanie okresów ubezpieczenia lub zatrudnienia do uzyskania świadczeń z tytułu bezrobocia dotyczy tylko pracowników. Zasada ta nie dotyczy osób pracujących na własny rachunek. A zatem do nabycia prawa do świadczeń z tytułu bezrobocia tylko pracowniczy staż pracy przebyty w dwóch lub więcej państwach UE podlega zsumowaniu.
Transfer świadczeń z tytułu bezrobocia
Bezrobotny, który spełnił wymagane warunki do uzyskania świadczeń z tytułu bezrobocia i udaje się do jednego z państw członkowskich UE, ma prawo do transferu swojego zasiłku, czyli pobierania tego zasiłku w państwie, w którym poszukuje pracy (art. 69 Rozporządzenia 1408/71).
Jednak, aby otrzymywać zasiłek w państwie, w którym poszukuje się pracy, bezrobotny przed wyjazdem musi spełnić pewne warunki, a mianowicie:
• pozostawać w dyspozycji służb zatrudnienia przez co najmniej 4 tygodnie przed wyjazdem,
• zarejestrować się w urzędzie pracy w państwie, w którym poszukuje pracy w przeciągu siedmiu dni od daty wyjazdu,
• pozostawać w dyspozycji lokalnych służb zatrudnienia.
Jeżeli wyżej wymienione warunki zostaną spełnione, to bezrobotnemu przysługuje prawo do otrzymywania świadczeń (zasiłku) w państwie poszukiwania pracy, ale przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Z tej regulacji bezrobotny może skorzystać tylko jeden raz między dwoma okresami zatrudnienia. Prawo do świadczeń w państwie zamieszkania bezrobotny nadal zachowuje, jeśli powróci do państwa właściwego (państwa miejsca zamieszkania) przed upływem okresu wskazanego w decyzji wydanej przez organ zatrudnienia tego państwa.
WAŻNE!
Wyjeżdżając w poszukiwaniu pracy z Polski do państwa członkowskiego UE:
• masz prawo do zasiłku dla bezrobotnych tylko przez 3 miesiące,
• aby nie stracić prawa do zasiłku, należy powrócić do Polski przed upływem 3 miesięcy,
• jeżeli w okresie poszukiwania pracy rozpoczniesz za granicą studia lub założysz własną działalność, stracisz prawo do zasiłku,
• zasiłek będzie wypłacany w kwocie ustalonej w Polsce przed wyjazdem, przeliczony na walutę kraju, w którym poszukujesz pracy,
• w okresie wyjazdu faktycznie musisz szukać pracy, a nie spędzać czas jako turysta,
• z transferu zasiłku w okresie poszukiwania pracy za granicą możesz skorzystać tylko jeden raz między dwoma okresami zatrudnienia uprawniającymi do zasiłku,
• musisz mieć ze sobą wypełniony formularz E 303,
• w kraju poszukiwania pracy będziesz traktowany tak samo jak bezrobotni z tego kraju, czyli będziesz musiał przestrzegać tych samych zasad co oni.
Świadczenia dla pracowników przygranicznych i transgranicznych
Rozporządzenie 1408/71 reguluje również zasady przyznawania zasiłków dla bezrobotnych, którzy w trakcie ostatniego zatrudnienia zamieszkiwali w państwie członkowskim UE innym niż państwo właściwe (art. 71).
I tak, pracownik przygraniczny:
• w przypadku częściowego lub doraźnego bezrobocia korzysta ze świadczeń dla bezrobotnych na podstawie ustawodawstwa państwa częściowego zatrudnienia. Pracownik ten traktowany jest w taki sposób, jak gdyby zamieszkiwał na terytorium tego państwa, a świadczenia wypłacane są przez instytucję właściwą państwa zatrudnienia,
• w przypadku całkowitego bezrobocia korzysta ze świadczeń wyłącznie na mocy ustawodawstwa państwa zamieszkania. W tym przypadku nie ma znaczenia, czy bezrobotny spełnił warunki do nabycia świadczeń według ustawodawstwa państwa ostatniego zatrudnienia, bowiem z mocy prawa przyjmuje się, że w stosunku do tego pracownika ma zastosowanie ustawodawstwo państwa zamieszkania tak, jak gdyby podlegał on temu ustawodawstwu i był tam ubezpieczony w czasie swojego ostatniego zatrudnienia.
Natomiast pracownik nie będący pracownikiem przygranicznym, który w czasie swojego ostatniego zatrudnienia mieszkał na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo właściwe, podlega następującym regulacjom:
• jeżeli jest częściowo, doraźnie lub całkowicie bezrobotny i pozostaje w dyspozycji swojego pracodawcy lub służb zatrudnienia korzysta ze świadczeń na mocy ustawodawstwa państwa wykonywania pracy, tak jakby zamieszkiwał w tym państwie,
• jeżeli jest całkowicie bezrobotny i pozostaje w dyspozycji służb zatrudnienia państwa zamieszkania lub powraca na to terytorium, może korzystać ze świadczeń państwa zamieszkania, które wypłaca świadczenia na swój koszt.
Powyższe regulacje dotyczące pracowników innych niż pracownicy przygraniczni (pracowników transgranicznych) dają im możliwość wyboru państwa wypłacającego świadczenie, a tym samym systemu świadczeń z tytułu bezrobocia, które będzie miało do nich zastosowanie.
Zarówno w odniesieniu do pracowników przygranicznych, jak i transgranicznych nie stosuje się ograniczenia wyrażonego w art. 67 Rozporządzenia 1408/71, warunkującego prawo do świadczeń od przebycia w danym państwie okresu zatrudnienia lub ubezpieczenia.
Podstawowe formularze
W przypadku świadczeń z tytułu bezrobocia stosuje się formularze serii E 300:
• E 301 – Zaświadczenie dotyczące okresów zaliczanych przy przyznawaniu świadczeń dla bezrobotnych.
• E 302 – Zaświadczenie dotyczące członków rodziny osoby bezrobotnej, którzy muszą być uwzględnieni przy zaliczaniu świadczeń.
• E 303 – Zaświadczenie dotyczące zachowania prawa do świadczeń dla bezrobotnych.
Procedura
Jeżeli decyzja o wyjeździe z Polski do innego państwa członkowskiego UE w celu poszukiwania pracy została podjęta, należy wówczas:
• zgłosić zamiar wyjazdu w swoim powiatowym urzędzie pracy i złożyć wniosek z odpowiednim, co najmniej czterotygodniowym, wyprzedzeniem do właściwego wojewódzkiego urzędu pracy o wydanie odpowiedniego formularza E 301, E 302 lub E 303; niezgłoszenie faktu wyjazdu może spowodować utratę prawa do zasiłku w Polsce,
• w ciągu 7 dni przemieścić się z Polski do drugiego państwa oraz w tym terminie zgłosić się (zarejestrować) do właściwej instytucji (urzędzie pracy, urzędzie zatrudnienia) państwa, w którym planowane jest poszukiwanie pracy,
• faktycznie poszukiwać pracy przez okres do 3 miesięcy,
• wrócić do Polski przed upływem okresu 3 miesięcy i zgłosić się do swojego urzędu pracy – co gwarantuje wypłatę zasiłku za okres uzupełniający.
Przykład
Marta H. mieszkająca w Polsce, utraciła pracę w wyniku likwidacji zakładu pracy, w którym była zatrudniona. Powiatowy urząd pracy przyznał jej prawo do zasiłku dla bezrobotnych na okres 12 miesięcy. Przez okres 4 miesięcy pani Marta pobierała zasiłek i następnie wyjechała do Niemiec w poszukiwaniu pracy. Ponieważ pracy nie znalazła, toteż po kilku tygodniach (przed upływem wyznaczonego terminu 3 miesięcy) wróciła do Polski i ponownie zgłosiła się w swoim urzędzie pracy.
Urząd będzie pani Marcie wypłacał zasiłek jeszcze przez okres 5 miesięcy (dotychczas urząd pracy wypłacił zasiłek za 7 miesięcy).
ŚWIADCZENIA RODZINNE
Świadczeniami rodzinnymi w myśl przepisów wspólnotowych są wszelkie świadczenia w gotówce lub w naturze przeznaczone na wyrównanie kosztów utrzymania rodziny przewidziane przez ustawodawstwo danego państwa.
W polskim ustawodawstwie główne świadczenia rodzinne to: zasiłki rodzinne, zasiłki pielęgnacyjne, zasiłki wychowawcze, zasiłki stałe z pomocy społecznej, świadczenia dla dzieci umieszczonych w rodzinie zastępczej, świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego.
Kiedy można skorzystać z uprawnień do świadczeń rodzinnych?
Ponieważ zasada swobodnego przepływu osób daje możliwość wyjazdu do innego państwa członkowskiego na stałe lub na pobyt czasowy nie tylko pracownikowi, ale również członkom jego rodziny, to podczas takiego wyjazdu osoba ta może korzystać z prawa do świadczeń na rzecz członków swojej rodziny tak, jak każdy inny obywatel tego państwa, w którym osoba ta przebywa na stałe lub na pobyt czasowy.
Możliwość korzystania z uprawnień do świadczeń na rzecz członków rodziny istnieje, jeżeli wyjazd do innego państwa jest związany z:
• czasowym wykonywaniem pracy w innym państwie członkowskim UE (pracownik delegowany),
• podjęciem pracy u pracodawcy zagranicznego (np. zawarcie umowy o pracę z pracodawcą duńskim),
• rozpoczęciem wykonywania pracy na własny rachunek w innym państwie członkowskim (np. otwarcie sklepu we Francji),
• podjęciem studiów w innym państwie członkowskim.
Ponadto możliwość korzystania z uprawnień do świadczeń na rzecz członków rodziny istnieje, gdy:
• pracowałeś w innym państwie członkowskim UE, a obecnie wraz z rodziną mieszkasz w Polsce i otrzymujesz emeryturę lub rentę z innego państwa członkowskiego,
• otrzymujesz polską emeryturę lub rentę, ale mieszkasz w innym państwie członkowskim UE,
• otrzymujesz rentę rodzinną z innego państwa członkowskiego UE.
Prawo do otrzymywania świadczeń rodzinnych od instytucji właściwej przysługuje zarówno gdy członkowie rodziny (żona, dzieci) towarzyszą w wyjeździe, a także gdy pozostali w Polsce.
Mimo że przepisy wielu państw członkowskich UE uzależniają wypłatę świadczeń rodzinnych od zamieszkiwania osoby występującej o przyznanie tych świadczeń na terytorium danego państwa, to obowiązuje zasada, w myśl której świadczenia są przyznawane również wtedy, gdy osoba uprawniona mieszka na terytorium innego państwa niż państwo właściwe (czyli państwo zobowiązane do wypłaty świadczeń). Oznacza to, że warunek zamieszkania na terytorium danego państwa nie może być brany pod uwagę przy ustalaniu prawa i wypłacie świadczeń rodzinnych.
Transfer świadczeń
Prawo do świadczeń rodzinnych przysługuje, jeżeli zostały spełnione wszystkie warunki wymagane przez ustawodawstwo państwa właściwego. Warunki te to np. wiek dziecka, nauka dziecka w szkole, dochód rodziny itp. W sytuacji gdy odpowiednie warunki do przyznania świadczeń zostały spełnione, to świadczenia muszą być wypłacane niezależnie od miejsca zamieszkania lub pobytu czasowego na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich UE. Jeżeli zatem wyjedziesz z Polski do innego państwa członkowskiego UE, a masz przyznane prawo do świadczeń rodzinnych, to wyjazd Twój nie może być powodem wstrzymania (zawieszenia) wypłaty przyznanych świadczeń rodzinnych.
Przykład
Alina G. pobiera na swoją 4-letnią córkę – Monikę świadczenie z Funduszu Alimentacyjnego w Polsce. Pracodawca delegował panią Alinę na okres 8 miesięcy do pracy na terytorium Holandii. Alina G. wyjechała wraz z córką. Mimo że wykonuje pracę na terytorium Holandii jako pracownik delegowany, nadal podlega polskiemu ustawodawstwu. Przepisy polskie dotyczące wypłaty świadczeń należnych z Funduszu Alimentacyjnego przewidują wstrzymanie ich wypłaty w przypadku wyjazdu uprawnionego za granicę na okres dłuższy niż 2 miesiące. Ponieważ pani Alina nadal podlega polskiemu ustawodawstwu, do niej również miałby zastosowanie przepis o wstrzymaniu wypłaty świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego. Jednak obowiązująca w prawie wspólnotowym zasada transferu świadczeń rodzinnych powoduje, że mimo regulacji polskich ograniczających transfer świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego będą one wypłacane również w czasie jej pracy w Holandii.
Zasady wypłaty świadczeń rodzinnych nieco różnią się zależnie od tego, jaki jest twój status w rozumieniu przepisów prawa pracy. Jeżeli jesteś:
• pracownikiem delegowanym (zatrudnionym u pracodawcy polskiego, ale przejściowo wykonujesz pracę na terytorium innego państwa członkowskiego UE) – masz prawo do świadczeń rodzinnych przysługujących na podstawie polskiego ustawodawstwa, a świadczenia będą wypłacane przez polską instytucję, która je wypłacała przed Twoim wyjazdem z Polski, np. w przypadku zasiłku rodzinnego będzie to Twój pracodawca lub oddział ZUS,
• pracownikiem najemnym, który podjął pracę na terytorium innego państwa członkowskiego lub rozpocząłeś działalność na własny rachunek na terytorium innego państwa członkowskiego UE – wówczas podlegasz ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym wykonywana jest praca lub działalność zarobkowa, a zatem masz prawo do świadczeń rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo tego państwa i to niezależnie od tego, czy towarzyszą ci członkowie rodziny, czy też pozostali w Polsce,
• bezrobotnym, który wyjechał do innego państwa członkowskiego w poszukiwaniu pracy i otrzymujesz świadczenia z tytułu bezrobocia z Polski maksymalnie przez okres 3 miesięcy – masz prawo do świadczeń rodzinnych z polskiego ustawodawstwa, również niezależnie od tego, czy członkowie rodziny nadal mieszkają w Polsce, czy też wyjechali z Tobą,
• bezrobotnym, który wykonywał pracę w innym państwie członkowskim np. w Hiszpanii i nabyłeś prawo do świadczeń na wypadek bezrobocia w tym państwie – prawo do świadczeń rodzinnych również przysługuje na podstawie ustawodawstwa tego państwa, tj. Hiszpanii, nawet jeżeli członkowie Twojej rodziny mieszkają w Polsce; będą oni traktowani tak, jak gdyby mieszkali w państwie, które udzieliło świadczeń z tytułu bezrobocia,
• emerytem lub rencistą – możesz otrzymać na dzieci pozostające na twoim utrzymaniu jedynie zasiłek rodzinny, który jest przyznawany niezależnie od tego na terytorium, którego państwa członkowskiego mieszkasz jako emeryt lub rencista albo mieszkają członkowie Twojej rodziny; zasiłek rodzinny otrzymasz na podstawie ustawodawstwa tego państwa, które wypłaca ci emeryturę lub rentę;
• emerytem lub rencistą otrzymującym świadczenie z kilku państw członkowskich, w tym z państwa miejsca zamieszkania – prawo do zasiłków rodzinnych przysługuje na podstawie ustawodawstwa państwa, w którym mieszkasz,
• studentem – masz prawo do świadczeń rodzinnych zgodnie z ustawodawstwem państwa właściwego,
• osobą, która sprawuje opiekę nad sierotą – mają do Ciebie zastosowanie te same zasady jak dla emerytów i rencistów, tj. przysługują Ci wyłącznie zasiłki rodzinne niezależnie od tego, na terytorium którego państwa członkowskiego mieszka sierota lub osoba, która sprawuje nad nią opiekę.
Brak kumulacji świadczeń
W związku z funkcjonującą swobodą przemieszczania się w obrębie państw członkowskich UE istnieje ryzyko, że prawo do świadczeń rodzinnych będzie przysługiwało z dwóch państw. Aby tego uniknąć wprowadzono zasadę „niekumulacji świadczeń”, czyli obowiązek wypłaty świadczeń tylko w jednym państwie. Ponieważ w różnych państwach wysokość świadczeń rodzinnych jest różna, to może zaistnieć sytuacja, w której świadczenia będą wypłacane przez dwa państwa. Sytuacja taka wystąpi, gdy będzie różnica w wysokości świadczeń należnych na mocy ustawodawstwa dwóch państw. W takim przypadku w jednym z tych państw wypłacana będzie pełna kwota świadczenia, w drugim zaś różnica między wyższą a niższą kwotą świadczenia. W efekcie osoba zainteresowana zawsze otrzyma najwyższą kwotę świadczeń.
Powyższa sytuacja może wystąpić, jeżeli wykonujesz pracę najemną w jednym państwie członkowskim, natomiast Twój małżonek wraz z dziećmi mieszka w innym państwie.
W takim przypadku będą miały zastosowanie poniższe zasady:
• pierwszeństwo ustawodawstwa państwa, w którym wykonywana jest praca – ustawodawstwo państwa, w którym wykonujesz pracę najemną lub pracę na własny rachunek, ma pierwszeństwo, ale pod warunkiem że w państwie, w którym mieszkają członkowie Twojej rodziny, nie jest wykonywana praca zawodowa, tzn. Twoja żona nie pracuje,
• pierwszeństwo ustawodawstwa państwa, w którym mieszkają członkowie rodziny – zasada ta ma zastosowanie, jeżeli w państwie zamieszkania członków rodziny jest wykonywana praca zawodowa,
• jeżeli otrzymujesz emeryturę lub rentę z jednego państwa członkowskiego UE, a Twój małżonek wykonuje pracę zawodową w innym państwie członkowskim, to świadczenia rodzinne przysługują na mocy ustawodawstwa państwa, w którym wykonywana jest praca zawodowa.
Jeżeli właściwa instytucja jednego z państw członkowskich wypłaca Ci świadczenia rodzinne, to jesteś zobowiązany do informowania tej instytucji o zaistnieniu pewnych okoliczności, takich jak:
• zmiana sytuacji członków rodziny, która ma wpływ na prawo do otrzymywanych świadczeń (np. jeżeli wypłacane świadczenie zostało przyznane na uczące się dziecko, a dziecko to przerwało naukę),
• zmiana liczby członków rodziny, na których przysługują świadczenia,
• zmiana miejsca zamieszkania lub pobytu członków rodziny,
• wykonywanie pracy zawodowej, z tytułu której świadczenia rodzinne przysługują także na podstawie ustawodawstwa państwa członkowskiego, w którym mają miejsce zamieszkania członkowie rodziny.
Podstawowe formularze
W sprawach związanych ze świadczeniami rodzinnymi stosuje się formularze serii E 400:
• E 401 – Zaświadczenie dotyczące składu rodziny dla potrzeb przyznania świadczeń rodzinnych.
• E 405 – Wypłata świadczeń rodzinnych lub zasiłków rodzinnych w przypadku następującego po sobie zatrudnienia w kilku państwach członkowskich w okresach między terminami, w których wypłaty te są należne zgodnie z ustawodawstwem tych państw.
• E 411 – Prośba o informacje dotyczące uprawnień do świadczeń rodzinnych (zasiłków rodzinnych) w państwach członkowskich, w których mieszkają członkowie rodziny.
Regulacje wspólnotowe mogą wydać się skomplikowane, związane z pracochłonną i czasochłonną procedurą. Potwierdzają to również dotychczasowe doświadczenia państw członkowskich. Nie można jednak zarzucić im, iż zostały stworzone przeciwko pracownikom migrującym. Regulacje te wyraźnie wskazują, że pracownik migrujący zawsze podlega ochronie w zakresie zabezpieczenia społecznego. Dlatego również polski pracownik migrujący będzie mógł liczyć na taką ochronę. Należy podkreślić, że w dziedzinie zabezpieczenia społecznego wejście Polski do UE nie przyniesie dla obywateli polskich żadnych ujemnych następstw. Podejmowanie pracy przez obywateli Polski w państwach członkowskich UE niemal zawsze będzie pozytywnie skutkowało w przypadkach ubiegania się o świadczenia z zabezpieczenia społecznego.



Źródło:Serwis Prawno-Pracowniczy 52/2003 [dodatek: Kompendium Kadrowe] z dnia 28.12.2003 (str. 1)

Komentarze

Wyświetlanie Sortowanie
Tylko zalogowani użytkownicy mogą komentować. Zarejestruj lub zaloguj się
INDIE 2015


Nasza nowa strona


Kodeks pracy


OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP


Kategorie


POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2


Głosowanie

Czy Państwowa Inspekcja Pracy spełnia swoją rolę

[ Wyniki | Ankiety ]

Głosów: 330
Komentarzy: 1


Polecamy ebooki



BHP EKSPERT Sp.z o.o.

NIP 678-315-47-15 KRS 0000558141 bhpekspert@gmail.com
tel.kom.(0)501-700-846
Tworzenie strony: 0,285116910934 sekund.