VORTAL BHP
Aktualnie jest 860 Linki i 253 kategori(e) w naszej bazie
WARTE ODWIEDZENIA
 Co nowego Pierwsza 10 Zarekomenduj nas Nowe konto "" Zaloguj 28 marca 2024
KONTAKT Z NAMI

Robert Łabuzek
+48501700846
 
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila.

Na stronie przebywa obecnie....

Obecnie jest 47 gości i 0 użytkowników online.

Możesz zalogować się lub zarejestrować nowe konto.

Menu główne


Google

Przeszukuj WWW
Szukaj z www.bhpekspert.pl

Co z pracą Polaków w Uni ? Autor : kierowcy
Praca Swoboda podejmowania pracy we wszystkich obecnych państwach członkowskich Unii Europejskiej będzie wdrażana stopniowo. Już od 1 maja br. zniknie wiele barier utrudniających Polakom podejmowanie pracy w państwach Piętnastki. Jako obywatele rozszerzonej Wspólnoty będziemy mogli wyjeżdżać do innych krajów członkowskich na podstawie ważnego dokumentu tożsamości bez konieczności uzyskania wizy czy zezwolenia na pobyt i szukać tam pracy osobiście. W dziewięciu państwach przystępujących do Unii 1 maja br. oraz w Wielkiej Brytanii i Irlandii Polacy poszukujący pracy będą mogli korzystać ze służb zatrudnienia i podejmować pracę bez wcześniejszego ubiegania się o zezwolenie. Pozostałe państwa Piętnastki również mogą wprowadzić ułatwienia dostępu do rynku pracy. We wszystkich krajach UE Polacy (już obywatele UE) będą traktowani przy wydawaniu zezwoleń na pracę preferencyjnie w stosunku do obywateli państw nie należących do Wspólnoty. Polacy legalnie zatrudnieni będą mieli takie same prawa, jak pracownicy miejscowi.





Swobodny przepływ z ograniczeniami


Ze względu na wysokie bezrobocie w Polsce coraz więcej Polaków chciałoby wyjechać do jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, by podjąć tam pracę. Tymczasem, choć Polska ma zostać członkiem Wspólnoty już za kilka miesięcy, z szeroko zakrojonymi planami wyjazdu do pracy do Unii trzeba będzie jednak poczekać.

Z prawa do wyjazdu do pracy do Unii Europejskiej będziemy mogli korzystać dopiero po upływie okresów przejściowych na zatrudnienie wprowadzonych przez większość krajów członkowskich Wspólnoty. W niektórych państwach Polacy będą mogli jednak od razu pracować na takich samych zasadach, jak inni obywatele Wspólnoty, np. w Irlandii. Podobne decyzje podjęły Islandia i Norwegia należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, gdzie również obowiązuje swobodny przepływ pracowników.

Inne kraje wobec nowo przyjętych państw do UE, w tym Polski, będą stosować (maksymalnie przez siedem lat po akcesji) przepisy wewnętrzne, które wprowadzają limity na zatrudnienie na swoich rynkach. Z prawa swobodnego przepływu osób będzie tam można korzystać dopiero po upływie okresów przejściowych. Zniesienie wszelkich ograniczeń dotyczących zatrudnienia Polaków w państwach Piętnastki powinno nastąpić przed 1 maja 2009 r. W latach 2009-2011 ograniczenia takie będą możliwe jedynie w przypadku gdy państwo, które będzie chciało je stosować, będzie miało problemy na swoim rynku pracy.

Pełne wdrożenie swobody przemieszczania się pracowników nastąpi najdalej po siedmiu latach od dnia przystąpienia do Unii. Tak ma być m.in. w Austrii i Niemczech. Do Francji czy Luksemburga Polacy będą mogli wyjechać w poszukiwaniu pracy wcześniej, bo po dwóch latach od przystąpienia do Wspólnoty.


Praca w ramach umów dwustronnych


Wprowadzenie okresów przejściowych w państwach członkowskich nie oznacza zamknięcia granic. Zatrudnienie Polaków w tych państwach będzie regulowane umowami dwustronnymi pomiędzy Polską a krajami UE.

Polska zawarła takie umowy m.in. z Niemcami, Belgią, Francją, Hiszpanią. Ponadto istnieje współpraca z innymi państwami, np. z Irlandią czy Włochami. Pracownicy polscy podejmujący zatrudnienie w ramach umów międzynarodowych traktowani są na równi z pracownikami miejscowymi zarówno w zakresie bezpieczeństwa pracy, warunków pracy, wynagradzania, jak i ochrony praw pracowniczych. Jeżeli ktoś pracuje w kraju, z którym Polska zawarła umowę o zabezpieczeniu społecznym, wówczas okres zatrudnienia jest uwzględniany przy ustalaniu prawa do polskich świadczeń emerytalno-rentowych. Dochody z pracy za granicą mogą być transferowane do kraju zamieszkania pracownika w kwocie takiej, na jaką pozwala prawo państwa członkowskiego UE, w którym był on zatrudniony. Wynika to właśnie z umów dwustronnych.

• Umowa z Belgią. Ratyfikowana została w październiku 1990 r. Uprawnia maksymalnie 250 obywateli polskich rocznie do podjęcia pracy w charakterze stażystów w wyuczonym zawodzie. Staże mają na celu zapoznanie się ze stosowanymi metodami pracy w Belgii. Zezwolenia na pracę w tym kraju wydawane są bez względu na sytuację panującą na tamtejszym rynku pracy, ale to sami Polacy muszą wyszukać sobie pracodawców belgijskich, którzy ich zatrudnią. Osobom, które zdecydują się pracować w Belgii nielegalnie, grozi deportacja i wpis do paszportu z zakazem wjazdu na tzw. terytorium Schoengen, czyli do większości krajów Unii i niektórych spoza niej, między którymi nie ma kontroli granicznych.

• Umowy z Francją. Jedną podpisano 29 września 1990 r. w sprawie wymiany stażystów zawodowych (Dz.U. z 1994 r. nr 100, poz. 489), drugą 20 maja 1992 r. w sprawie zatrudniania pracowników sezonowych (niepublikowana). Na podstawie tych umów, w 1992 r. powstało Biuro Przedstawicielskie Urzędu ds. Migracji Międzynarodowych Republiki Francuskiej (OMI). Wszelkie oferty pracy trafiają do Polski za pośrednictwem tego właśnie biura. Urzędy pracy znajdują kandydatów, po czym OMI kontaktuje się z wybranymi, przeprowadza kwalifikacje, organizuje badania lekarskie i pomaga w uzyskaniu wiz pobytowych z prawem pracy.

• Umowa z Hiszpanią. Dotyczy ona zasad i warunków wzajemnego przepływu pracowników między obu państwami. Zezwala ona obywatelom polskim na pracę w charakterze stażystów (może ją podjąć 50 Polaków rocznie) i pracowników sezonowych (nie ma limitu tych pracowników).

• Umowy z Niemcami. Są to dwie umowy bilateralne: z 31 stycznia 1990 r. o oddelegowaniu pracowników polskich przedsiębiorstw do realizacji umów o dzieło (Dz.U. z 1994 r. nr 98, poz. 474-476 z późn. zm.) oraz z 7 czerwca 1990 r. w sprawie zatrudniania pracowników w celu podnoszenia ich kwalifikacji zawodowych i językowych – pracowników-gości (Dz.U. z 1994 r. nr 100, poz. 487). Ponadto ministrowie pracy obu krajów wydali oświadczenie, które rozszerza możliwości podejmowania pracy przez Polaków o nowe formy: zatrudnienie sezonowe, zatrudnienie w ramach ruchu granicznego (codzienne przekraczanie granicy) oraz wakacyjną pracę studentów.


Wyjazdy do krajów, z którymi Polska podpisała umowy dwustronne, realizowane są w dwóch formach:

• oferty imiennej. Przyszły pracodawca występuje w swoim kraju z wnioskiem do właściwego urzędu pracy o zatrudnienie wskazanej osoby, np. z Polski. Po wydaniu pozytywnej decyzji, dokumenty o zatrudnienie, czyli umowa o pracę, przekazywane są do Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, a następnie do właściwego dla miejsca zamieszkania wojewódzkiego urzędu pracy, który przekazuje umowę zainteresowanej osobie. Z umową tą należy udać się urzędu konsularnego danego państwa. Wtedy dopiero będzie możliwe uzyskanie wizy z prawem pracy.

• oferty otwartej (anonimowej). Pracodawca zagraniczny nie ma odpowiedniego kandydata do pracy i oczekuje jego wskazania przez polski urząd pracy. Oferty takie przekazywane są do dyspozycji wojewódzkich urzędów pracy w rejonach o największym bezrobociu.



Niejednolite wymogi Piętnastki


W państwach członkowskich Unii Europejskiej nie ma jednolitej procedury zatrudniania pracowników – zarówno tych z krajów nowo wstępujących do Wspólnoty, jak i tych spoza Unii. Wobec tego trzeba liczyć się z tym, że wyjeżdżając w poszukiwaniu pracy do kilku krajów członkowskich, należy zapoznać się z regulacjami obowiązującymi w każdym z nich.


Unijne limity

Bardzo rygorystycznie do zatrudniania cudzoziemców podchodzi się w Austrii. Polacy wobec tego mogą mieć duże problemy z podjęciem tam legalnej pracy (przynajmniej do zakończenia okresów przejściowych). Zgodnie z przepisami tego kraju, obcokrajowcy mogą stanowić tam zaledwie 8 proc. siły roboczej kraju. Ten niewielki limit jest jednak w dużej mierze wykorzystany przez cudzoziemców już mieszkających w Austrii na stałe. Dotyczy to także ok. 8,8 tys. Polaków.

Poza tym limitem mogą być zatrudniani jedynie pracownicy sezonowi (maksymalnie na 6 miesięcy). Chętni do takiej pracy muszą samodzielnie znaleźć przyszłego pracodawcę, który następnie zgłasza chęć zatrudnienia obcokrajowca do miejscowego urzędu pracy. Jeżeli urząd wyrazi zgodę, pracodawca może przesłać umowę i zaświadczenie urzędowe swojemu przyszłemu pracownikowi. Z tymi dokumentami kandydaci powinni udać się do ambasady w Warszawie lub konsulatu w Krakowie w celu otrzymania austriackiej wizy pobytowej. Warto zapamiętać, że polscy studenci nawet w wakacje nie mogą legalnie pracować w tym kraju – taką możliwość mają jedynie ci, którzy studiują w Austrii.

Limitowana jest także liczba zezwoleń na pracę w Portugalii. Portugalskie przedsiębiorstwo, chcąc zatrudnić cudzoziemca, musi uzyskać zgodę rządu swego kraju, który określa dopuszczalną liczbę zatrudnionych obcokrajowców. Obecnie przejęto zasadę: 1 obcokrajowiec na 10 obywateli Portugalii.


Najpierw pracodawca

W Finlandii podstawą przyjmowania do pracy obywateli z nowo przyjętych państw członkowskich jest analiza bieżącej sytuacji na rynku pracy.

Osoby zainteresowane podjęciem legalnej pracy w tym kraju powinny same znaleźć sobie pracodawcę, który potem złoży wniosek o zatrudnienie obcokrajowca w odpowiednim biurze zatrudnienia. Biuro to najpierw dokona analizy sytuacji na rynku pracy i na tej podstawie rozpatrzy wniosek. Warto podkreślić, że pozwolenie na pracę lub pobyt w Finlandii należy uzyskać jeszcze przed wyjazdem do tego kraju. W tym celu trzeba złożyć odpowiedni formularz w Ambasadzie Republiki Finlandii w Warszawie lub w Agencji Konsularnej w Gdyni. Do formularza należy dołączyć opinię z biura zatrudnienia. Czas oczekiwania na wydanie pozwolenia zależy od rodzaju wymaganych dodatkowych dokumentów i wyjaśnień i trwa nawet do kilku miesięcy. Pozwolenie wydawane jest na czas określony, zwykle na rok.

Również osoby zainteresowane pracą w Grecji powinny najpierw same znaleźć pracodawcę. Tylko on może wystąpić z wnioskiem do miejscowego urzędu pracy o wydanie pozwolenia na pracę. Pozytywnie zaopiniowany wniosek jest wysyłany do konsulatu w Warszawie, gdzie musi odebrać go zainteresowana osoba.


W Holandii przez 3 miesiące

Prawo holenderskie pozwala pracodawcy zatrudniać cudzoziemca tylko wtedy, gdy uzyska zezwolenie z Centralnego Zarządu Siły Roboczej (CZSR). Pozwolenie to może być wydane wówczas, gdy nie ma chętnych na dany rodzaj pracy wśród obywateli Holandii i innych krajów UE.

Ponadto, jeśli Polak chce pracować w Holandii dużej niż 3 miesiące, musi wystąpić do holenderskiej ambasady o czasowe pozwolenie na pobyt. Podanie jest przesyłane do odpowiednich władz w Holandii, a o wystąpieniu o pozwolenie informowany jest przyszły pracodawca, który wówczas występuje do CZSR o zgodę na zatrudnienie cudzoziemca. Jeśli okres pracy w Holandii nie będzie przekraczał 3 miesięcy, czasowe pozwolenie na pobyt nie jest wymagane. Jednak także w tym przypadku pracodawca musi wystąpić o pozwolenie na zatrudnienie cudzoziemca.
Kiedy do pracy w Unii
Państwo
Zasady dostępu do rynku pracy oraz uwagi
Liczba legalnie pracujących Polaków
Państwa otwierające dostęp do rynku pracy
Irlandia
Bez ograniczeń dostępu do rynku, uzależnienie możliwości korzystania z wybranych świadczeń społecznych od stażu pracy w Irlandii i Wielkiej Brytanii (ze względu na umowy między Irlandią i Wielką Brytanią).
ok. 4500 (2003 r.)
Wielka Brytania
Bez ograniczeń dostępu do rynku, wymóg rejestracji poprzez oświadczenie złożone w ciągu 30 dni od podjęciapracy. Jednorazowa opłata rejestracyjna - 50 GBP. Możliwość korzystania z wybranych świadczeń zależna od stażu pracy w Wielkiej Brytanii i Irlandii (ze względu na umowę wzajemną).
ok. 4500 (2003 r.)
Państwa zapowiadające liberalizację zasad dostępu do rynku pracy
Dania
Ostateczne rozstrzygnięcia po debacie parlamentarnej. Projekt - zezwolenia przez 2 lata - wydawane automatycznie i bez opłat w większości (80 proc. - ocena duńska) przypadków (opartych na układach zbiorowych, bez badania rynku pracy). Pozostałe przypadki - po uzyskaniu opinii partnerów społecznych, co oznacza kilkutygodniową procedurę.
5069 (2002 r.)
Finlandia
Projekt nowelizacji ustawy o cudzoziemcach, wciąż nie jest przyjęty przez parlament - zezwolenia mają być zastąpione decyzjami - znacząco tańszymi (ok. 26 EUR zamiast 150 EUR), lecz wciąż wymagającymi "badania rynku pracy". Praca sezonowa w rolnictwie i ogrodnictwie ma być możliwa bez zezwoleń.
ok. 600 (2003 r.)
Norwegia
Utrzymany wymóg uzyskiwania zezwolenia, lecz ma to być znacząco łatwiejsze. Szczegółów jeszcze nie ogłoszono.
Brak danych
Szwecja
Wbrew wcześniejszym zapowiedziom rząd (mniejszościowy, socjalistyczny) przedstawił 10.III. parlamentowi projekt utrzymania wymogu uzyskania zezwoleń na co najmniej 2 lata. Zezwolenia byłyby wydawane bez obowiązkowego badania sytuacji na rynku pracy, jednak należy je uzyskać w kraju ojczystym za pośrednictwem konsulatu. Opozycja i część partii rządzącej jest za zupełnym otwarciem dostępu do rynku pracy, głosowanie parlamentarne odbędzie się 28.IV.
6354 (2003 r.)
Włochy
Według wypowiedzi ministra pracy zastosowane będą ograniczenia w okresie 2 lat, równocześnie wprowadzony będzie kontyngent dla nowych państw członkowskich - 20 tys. osób, które mają mieć prawo do pracy bez ograniczeń w roku 2004. Wielkość kontyngentu ma być zrewidowana w 2005 r. Szczegółów rozwiązań jeszcze nie ogłoszono.
ok. 46 tys. pracowników
- głównie sezonowych
Państwa utrzymujące ograniczenia dostępu
Austria
Zapowiadany 7-letni okres trwania ograniczeń, oczekiwane zawarcie umów dwustronnych.
ok. 10 tys. (2003 r.)
Belgia
Przewidywane ograniczenia w okresie 2-letnim.
ok. 5 tys. (2003 r.)
Francja
Przewidywane ograniczenia w okresie 2-letnim, poważnie rozważany okres 5-letni. Nadal obowiązują umowy o zatrudnieniu stażystów i o polskich pracownikach sezonowych.
ok. 400 stażystów (limit 1000) oraz ok. 7 tys. pracowników sezonowych
Islandia
Zapowiedziane ograniczenia w okresie 2-letnim.
ok. 2 tys.
Liechtenstein
Zapowiadane ograniczenia w okresie 2-letnim.
Brak danych
Luksemburg
Oczekiwane ograniczenia w okresie 2-letnim.
Brak danych
Niemcy
Oczekiwany 7-letni okres trwania ograniczeń, w tej chwili wprowadzone rozwiązania przejściowe na 2 lata, obowiązują umowy dwustronne.
ok. 300 tys. pracowników sezonowych, stażystów i delegowanych, 5 tys. studentów, 1,5 tys. przygranicznych.
Portugalia
Obowiązywał będzie 2-letni okres ograniczeń.
ok. 200
Szwajcaria
Zapowiadane ograniczenia w okresie 7-letnim, szczegółowe negocjacje o kontyngentach pracowników z całą UE.
ok. 4,5 tys.
Państwa, które nie podjęły jeszcze decyzji
Grecja
Decyzję podejmie nowy rząd, wybory odbyły się w marcu.
Brak danych
Hiszpania
Zapowiadane przez stary rząd (2.III.) ograniczenia przez 2 lata, równoczesna zapowiedź otwarcia rynku ze strony premiera J. L. Zapatero; obowiązuje umowa o wzajemnym przepływie pracowników.
8742 (2003 r.) sezonowi, ok. 6 tys. stałych
Źródło: MGPiPS Gazeta Prawna




Ocena

Komentarze

Wyświetlanie Sortowanie
Tylko zalogowani użytkownicy mogą komentować. Zarejestruj lub zaloguj się
INDIE 2015


Nasza nowa strona


Kodeks pracy


OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP


Kategorie


POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2


Głosowanie

Czy Państwowa Inspekcja Pracy spełnia swoją rolę

[ Wyniki | Ankiety ]

Głosów: 330
Komentarzy: 1


Polecamy ebooki



BHP EKSPERT Sp.z o.o.

NIP 678-315-47-15 KRS 0000558141 bhpekspert@gmail.com
tel.kom.(0)501-700-846
Tworzenie strony: 0,282940149307 sekund.