VORTAL BHP
Aktualnie jest 860 Linki i 253 kategori(e) w naszej bazie
WARTE ODWIEDZENIA
 Co nowego Pierwsza 10 Zarekomenduj nas Nowe konto "" Zaloguj 28 marca 2024
KONTAKT Z NAMI

Robert Łabuzek
+48501700846
 
Masz problem z BHP
szukasz odpowiedzi ?
Szybko i gratisowo otrzymasz poradę
zadzwoń lub napisz na maila.

Na stronie przebywa obecnie....

Obecnie jest 28 gości i 0 użytkowników online.

Możesz zalogować się lub zarejestrować nowe konto.

Menu główne


Google

Przeszukuj WWW
Szukaj z www.bhpekspert.pl

Kodeks pracy Dział X Orzecznictwo Autor : vademecum
Orzecznictwo Art. 207. § 1. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy.

§ 2. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany:

1) organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,

2) zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,

3) zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,

4) zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.

§ 3. Pracodawca oraz osoba kierująca pracownikami są obowiązani znać, w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nich obowiązków, przepisy o ochronie pracy, w tym przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.



207 - 1

Do obowiązków pracodawcy należy dostarczenie pracownikowi sprawnych i bezpiecznych narzędzi pracy, więc wydanie pracownikowi niesprawnej drabiny i tolerowanie przez przełożonych jej używania, gdy przyczyniło się do wypadku przy pracy, stanowi podstawę do przyjęcia winy pracodawcy (art. 415 K.c.).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 1999 r., sygn. II UKN 522/98. OSNAPUS 2000 Nr 9, poz. 374.

207 - 2

Na pracodawcy ciąży obowiązek odmowy dopuszczenia do pracy pracownika, który nie przedstawi aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1999 r., sygn. I PKN 469/99. Prawo Pracy 2000 Nr 4, s. 32.

207 - 3

Zakład opieki zdrowotnej jako pracodawca ma obowiązek zastosowania wszelkich dostępnych środków organizacyjnych i technicznych w celu ochrony zdrowia pracowników (personelu medycznego) przed zakażeniem wirusową chorobą zakaźną w postaci wirusowego zapalenia wątroby typu B (art. 207 K.p.).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2000 r., sygn. I PKN 584/99. OSNAPUS 2001 Nr 21, poz. 636.

207 - 4

Ocena winy pracownika, który wbrew poleceniom przełożonego opuścił stanowisko po 40 godzinach pracy, nie może pomijać obowiązków pracodawcy w zakresie organizowania pracy w sposób zapewniający jej bezpieczne i higieniczne warunki.

Z
u z a s a d n i e n i a

(...) Sąd Najwyższy uznał zasadność zarzutu kasacji naruszenia art. 52 § 1 pkt 1 K.p. Mianowicie błędna jest ocena zaskarżonego wyroku, że z okoliczności faktycznych wynika ciężkie, bo z rażącej winy popełnione, naruszenie przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych.

Sąd Okręgowy (podobnie jak Sąd pierwszej instancji) przedmiotowe aspekty zdarzenia, jako znaczenie i skutki oceniał z punktu widzenia interesu pracodawcy bez dostatecznego uwzględnienia sytuacji pracownika - jego ograniczonej w okolicznościach zdarzenia dyspozycyjności psychicznej i fizycznej w stosunku do wymagań pracodawcy.

Sąd Okręgowy skoncentrował uwagę na tym, że powód, opuszczając w dniu 18 lutego 1999 r. stanowisko pracy w kotłowni, dopuścił się naruszenia podstawowych dwóch obowiązków pracowniczych, to jest po pierwsze nie wykonał wyraźnego polecenia przełożonego, ażeby po zakończonym dyżurze nadal pozostał na stanowisku pracy, po drugie, że samowolnie opuścił miejsce pracy.

Analizując okoliczności, w których doszło do sytuacji opuszczenia przez powoda stanowiska pracy Sąd podzielił punkt widzenia strony pozwanej, że pracodawca mógł żądać od pracownika dodatkowej pracy w sytuacji ,gdy zmiennik powoda nie przyszedł do pracy i wystąpiły trudności w znalezieniu jego zastępcy. Tymczasem nie należało bagatelizować przyczyn zachowania się powoda przez niego przedstawionych, w szczególności, że był już wówczas nadmiernie przemęczony pracą wykonywaną przez blisko 40 godzin i że w tej sytuacji mógł spodziewać się, iż pracodawca skieruje do pracy innego pracownika.

W tych okolicznościach budzi zastrzeżenia ocena zaskarżonego wyroku, iż w ramach stosunku pracy powód pracował tylko 24 godziny i nie może powoływać się na zmęczenie wynikające z pracy wykonywanej na rzecz strony pozwanej na zasadzie zlecenia. Ocena ta jest niewłaściwa chociażby dlatego, że reakcja powoda wynikała z sytuacji jego stanu fizycznego poważnego zmęczenia.

Natomiast źródła tego zmęczenia jako stanu psychofizycznego nie mogą w sposób decydujący wpływać na ocenę stopnia winy powoda, który przecież nie miał obowiązku przewidywania, iż po zakończeniu obowiązującego go dyżuru ma być w dalszym ciągu w gotowości do dalszej pracy. W tej kwestii słusznie w kasacji zwrócono uwagę na brak w zaskarżonym wyroku uwzględnienia obowiązków pracodawcy w zakresie dozwolonych limitów czasu pracy (art. 1294 § 1 i art. 132 § 2 i 4 K.p.) i obowiązku pracodawcy organizowania pracy w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy (art. 207 § 2 pkt 1 K.p.).

W kontekście tego ostatniego obowiązku pracodawcy i mając na uwadze zasadę organizowania pracy przez pracodawcę na jego ryzyko, szczególne zastrzeżenia nasuwa przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku założenie przyjęte w ocenie winy powoda, iż skoro "czuł się faktycznie zmęczony to w jego interesie było dołożenie wszelkich starań, aby wspólnie z pracodawcą znaleźć wyjście z sytuacji i poszukać odpowiedniego zmiennika".

Jest to znamienny przykład nazbyt jednostronnej oceny okoliczności faktycznych i nieusprawiedliwionego pomijania faktów, które mogły wskazywać na stopień winy powoda nie poddający się kwalifikowaniu jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. (...).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2000 r., sygn. I PKN 718/99. OSN 2002 Nr 1 poz. 12.


207 - 5

Zaniedbanie przez pracodawcę obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznego stanowiska pracy uzasadnia jego odpowiedzialność na zasadzie winy (art. 415 K.c.)

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2000 r., sygn. II UKN 207/00. OSN 2001 (okł.) Nr 6, poz. 7.

207 - 6

Odstąpienie przez pracodawcę od wykonania obowiązku zapewnienia pracownikom odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy może być usprawiedliwione względami technologicznymi, a nie jego sytuacją ekonomiczną.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 września 2001 r., sygn. SA/Bk 75/01. Prawo Pracy 2002 Nr 3, s. 35.

Art. 209. § 1. Pracodawca rozpoczynający działalność jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności, zawiadomić na piśmie właściwego inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności.

§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, ciąży na pracodawcy odpowiednio w razie zmiany miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, zwłaszcza zmiany technologii lub profilu produkcji, jeżeli zmiana technologii może powodować zwiększenie zagrożenia dla zdrowia pracowników.

§ 3. (uchylony).
§ 4. Właściwy inspektor pracy lub właściwy państwowy inspektor sanitarny może zobowiązać pracodawcę prowadzącego działalność powodującą szczególne zagrożenie dla zdrowia lub życia pracowników do okresowej aktualizacji informacji, o której mowa w § 1.

209 - 1

Państwowa Inspekcja Pracy nie jest upoważniona do sprawowania nadzoru i kontroli przestrzegania przez rolnicze spółdzielnie produkcyjne, nie zatrudniające pracowników na podstawie umowy o pracę, przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 1989 r., sygn. III AZP 18/88. OSNCP 1990 Nr 1, poz. 10.

Art. 210. § 1. W razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

§ 2. Jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, o którym mowa w § 1, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

§ 3. Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia w przypadkach, o których mowa w § 1 i 2, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.

§ 4. Pracownik ma prawo, po uprzednim zawiadomieniu przełożonego, powstrzymać się od wykonywania pracy wymagającej szczególnej sprawności psychofizycznej w przypadku, gdy jego stan psychofizyczny nie zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie dla innych osób.

§ 5. Przepisy § 1, 2 i 4 nie dotyczą pracownika, którego obowiązkiem pracowniczym jest ratowanie życia ludzkiego lub mienia.

§ 6. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej.

210 - 1

Powstrzymanie się od wykonywania pracy zagrażającej zdrowiu pracownika (art. 210 K.p.) może w konkretnych okolicznościach sprawy stanowić przedmiot pracowniczego obowiązku dbałości o dobro pracodawcy (art. 100 § 2 pkt 4 K.p.).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 1998 r., sygn. I PKN 405/97. OSNAPUS 1998 Nr 22, poz. 651. Glosa: J. Jankowiak; OSP 1998 Nr 10, poz. 181.

210 - 2

Na szpitalu jako pracodawcy spoczywa zwiększone ryzyko odpowiedzialności za zakażenie personelu medycznego wirusowym zapaleniem wątroby.

Z
u z a s a d n i e n i a (...) Szpitale, w tym szpitale kliniczne, są jako środowisko pracy dla personelu medycznego, między innymi pielęgniarskiego, poddane na wszystkich oddziałach oddziaływaniu czynników szkodliwych dla zdrowia, wśród których wystarczy przykładowo wskazać choćby źródła tzw. zakażeń szpitalnych. Praca szpitalnego personelu medycznego odbywa się zatem z natury rzeczy w warunkach bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia czy nawet życia ludzkiego.

Pracowniczym obowiązkiem tych osób jest jednak ratowanie zdrowia lub życia pacjentów, więc personel lekarsko-pielęgniarski nie korzysta z przysługującego ogółowi zatrudnionych uprawnienia do powstrzymania się od wykonywania pracy niebezpiecznej (art. 210 § 5 w związku z art. 210 § 1 K.p.). Niejako w zamian musi na szpitalu jako na pracodawcy spoczywać zwiększone ryzyko odpowiedzialności za ewentualne zakażenia personelu medycznego.

Jego przedstawiciele dotknięci wirusowym zapaleniem wątroby nie muszą dlatego udowadniać, że do zakażenia doszło w związku z pracą zawodową, gdyż jest to wniosek wynikający z faktu zatrudnienia w warunkach szpitalnego narażenia na takie zakażenie. To pracodawca chcący się uwolnić od skutków tego domniemania faktycznego (art. 231 K.p.c.) musiałby ze swej strony próbować wykazać, że do zakażenia doszło bez związku z zatrudnieniem, co wydaje się skądinąd możliwe jedynie wobec osób, które w okresie inkubacyjnym choroby były zwolnione z obowiązku świadczenia pracy.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2000 r., sygn. II UKN 280/99. OSN 2001 Nr 6, poz. 287.

210 - 3

Pracownik ma prawo powstrzymywania się od wykonywania pracy we wskazanym przez pracodawcę pomieszczeniu, tylko wówczas, jeżeli warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy lub stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla jego zdrowia lub życia (art. 210 § 1 K.p.).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2000 r., sygn. I PKN 488/99. OSN 2001 Nr 11, poz. 375.

210 - 4

Powstrzymywanie się pracownika od wykonywania pracy w warunkach nie odpowiadających przepisom BHP nie stanowi naruszenia obowiązku świadczenia pracy tylko wtedy, gdy pracownik zawiadomił o tym niezwłocznie przełożonego (art. 210 § 1 K.p.).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2000 r., sygn. I PKN 619/99. OSN 2001 Nr 20, poz. 610.

210 - 5

Personel lekarsko-pielęgniarski nie korzysta z przysługującego ogółowi zatrudnionych uprawnienia do powstrzymania się od wykonywania pracy niebezpiecznej (art. 210 § 5 w związku z art. 210 § 1 K.p.). Na szpitalu jako pracodawcy spoczywa zwiększone ryzyko odpowiedzialności za zakażenia personelu medycznego. Jego przedstawiciele dotknięci wirusowym zapaleniem wątroby jako chorobą zawodową nie muszą udowadniać, że do zakażenia doszło w związku z pracą zawodową. Reguła ta jest aktualna przy dochodzeniu roszczeń cywilnoprawnych, z tym ograniczeniem, że odpowiedzialność pracodawcy wynikająca z domniemania faktycznego (art. 231 K.p.c.), iż do zachorowania doszło na skutek pracy w narażeniu na zakażenie, może być wyłączona przez wykazanie braku jego winy.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 20001 r., sygn. II UKN 395/00. OSNAPUS (wkł.) 2001 Nr 19, poz. 4.

Art. 211. Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany:

1) znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym,

2) wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,

3) dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy,

4) stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem,

5) poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,

6) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,

7) współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

211 - 1

Dopuszczenie pracownika do wykonywania pracy na podstawie aktualnego zaświadczenia lekarskiego, zawierającego obiektywnie błędną ocenę jego zdolności do pracy, stanowi zewnętrzną przyczynę wypadku w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (j.t.: Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 1999 r., sygn. II UKN 208/99. Prawo Pracy 2001 Nr 4, s. 34-36.

211 - 2

Zawinione (z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa) niewykonanie przez pracownika zgodnego z prawem polecenia poddania się kontrolnym badaniom lekarskim, jako naruszające obowiązek wykonania polecenia dotyczącego pracy (art. 100 i art. 211 pkt 5 K.p.), może stanowić podstawę niezwłocznego rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 K.p.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000 r., sygn. I PKN 642/99. OSN 2001 Nr 20, poz. 619.

Art. 214. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewniać pomieszczenia pracy odpowiednie do rodzaju wykonywanych prac i liczby zatrudnionych pracowników.

§ 2. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać obiekty budowlane i znajdujące się w nich pomieszczenia pracy, a także tereny i urządzenia z nimi związane w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne warunki pracy.

214 - 1

Pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne. Wykonanie tego obowiązku nie jest uzależnione od jego możliwości ekonomiczno-finansowych.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 1997 r., sygn. II SA/Wr 1133/96. Prawo Pracy 1998 Nr 4, s. 39.

Art. 227. § 1. Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegające chorobom zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą, w szczególności:

1) utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia ograniczające lub eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz urządzenia służące do pomiarów tych czynników,

2) przeprowadzać, na swój koszt, badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz udostępniać je pracownikom.

2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i częstotliwość dokonywania badań i pomiarów, o których mowa w § 1 pkt 2, a także sposób rejestrowania i przechowywania wyników tych badań i pomiarów oraz ich udostępniania pracownikom.

227 - 1

1. Udzielanie upoważnień do wykonywania badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy - chociaż należy do organów inspekcji sanitarnej - nie stanowi sprawy indywidualnej rozstrzyganej w drodze decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 1 § 1 pkt 1 K.p.a. Udzielane upoważnienia - z powołanych wyżej przyczyn - nie mogą również być przedmiotem wydawanego w toku postępowania administracyjnego postanowienia i nie stanowią też innego niż decyzja lub postanowienie aktu lub czynności, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o NSA.

2. Upoważnienie do wykonywania badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w żadnym razie nie ma charakteru zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. Upoważnienie w istocie sprowadza się do oświadczenia woli państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, nie ma więc publicznoprawnego lecz cywilnoprawny charakter i odmowa upoważnienia - poza drogą cywilną - może być rozpatrywana tylko w ramach skargi obywatelskiej (art. 227 K.p.a.).

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lipca 1998 r., sygn. I SA 254/98 (niepublikowany).

Komentarze

Wyświetlanie Sortowanie
Tylko zalogowani użytkownicy mogą komentować. Zarejestruj lub zaloguj się
INDIE 2015


Nasza nowa strona


Kodeks pracy


OKRESOWY Dla SŁUŻBY BHP, SZKOLENIE SIP


Kategorie


POZWOLENIA ZINTEGROWANE-HANDEL CO2


Głosowanie

Czy Państwowa Inspekcja Pracy spełnia swoją rolę

[ Wyniki | Ankiety ]

Głosów: 330
Komentarzy: 1


Polecamy ebooki



BHP EKSPERT Sp.z o.o.

NIP 678-315-47-15 KRS 0000558141 bhpekspert@gmail.com
tel.kom.(0)501-700-846
Tworzenie strony: 0,222111940384 sekund.